Sakrament chrztu 

1. Akt urodzenia dziecka
2. Świadectwo ślubu kościelnego rodziców dziecka jeśli ślub był poza parafią
3. Zaświadczenia od rodziców chrzestnych z ich parafii zamieszkania, że są katolikami wierzącymi i praktykującymi (kandydat na chrzestnego musi mieć skończone 16 lat życia i przyjęty sakrament bierzmowania)
4. z kompletem dokumentów udajemy się do kancelarii parafialnej

W naszej parafii chrzest dzieci jest w trzecią niedzielę miesiąca podczas Mszy Św. o godz. 12:30. Rodzice i dzieci przed chrztem dziecka powinni uczestniczyć w czterech katechezach dla rodziców i chrzestnych.

Rodzicami chrzestnymi mogą być praktykujący katolicy, którzy przyjęli sakrament bierzmowania i uczestniczyli w katechezach dla rodziców i chrzestnych.

AKT CHRZTU – spisujemy w kancelarii parafialnej w tygodniu poprzedzającym chrzest. Do spisania aktu konieczny jest odpis skrócony aktu urodzenia dziecka.

KONFERENCJA– dla rodziców i chrzestnych odbywa się w sobotę poprzedzającą chrzest. Po Mszy Św. o godz. 18:00

Chrzest jest konieczny do zbawienia. W pierwszych wiekach był udzielany dorosłym wraz z Bierzmowaniem i Eucharystią. Owe sakramenty wtajemniczały kandydata w życie chrześcijańskie. Ustanowił go Chrystus i po swoim zmartwychwstaniu. Powierzył wraz z Ewangelią swojemu Kościołowi, gdy polecił Apostołom:

Idźcie na cały świat i nauczajcie wszystkie narody udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego

(Mt 28, 19)

Kto uwierzy i przyjmie chrzest będzie zbawiony” (Mk 16, 16); „Jeżeli ktoś się nie narodzi z wody i Ducha świętego, nie może wejść do królestwa Bożego

(J 3, 5).

Najstarsze wzmianki o udzielaniu chrztu znajdziemy już w Dziejach Apostolskich, gdzie apostołowie udzielają chrztu w imię Jezusa Chrystusa – tak tworzą się pierwsze wspólnoty chrześcijańskie. W pierwszych wiekach sakramentu chrztu udzielano wyłącznie dorosłym, którzy pragnęli zostać chrześcijanami. Miał być to wybór świadomy i dobrowolny. Kandydaci (katechumeni) zgłaszali się przez tzn. poręczycieli, którzy przedstawiali wspólnocie kandydata. Następnie następowało badanie kandydata z wiedzy i moralności chrześcijańskiej. Następnie wspólnota wyznaczała osoby, które miały przez trzy lata podczas okresu próby – katechumenat – pomóc kandydatom poznawać prawdy wiary i przypatrywano się życiu moralnemu kandydatów. Gdy stwierdzono, że kandydat posiada odpowiednie kwalifikacje w zakresie doktryny i moralności, w Wielką Sobotę udzielano chrztu. Osoby przygotowujące zaświadczały o kandydatach i zostawały rodzicami chrzestnymi.  Mniej więcej od VI wieku Kościół pod wpływem rodziców zgodził się na praktykę chrztu dzieci – ale z wyraźnym zaznaczeniem ze chrzci się w wierze rodziców oraz, że to rodzice i chrzestni przekażą wiarę dziecku.

W Katechizmie Kościoła Katolickiego (1213) czytamy:

CHRZEST ŚWIĘTY jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego, bramą życia w Duchu i bramą otwierającą dostęp do innych sakramentów. Przez chrzest zostajemy wyzwoleni od grzechu i odrodzeni jako synowie Boży, stajemy się członkami Chrystusa oraz zostajemy wszczepieni w Kościół i stajemy się uczestnikami jego posłania. Chrzest jest sakramentem odrodzenia przez wodę i w słowie.

Chrzest jest początkiem nowego życia – życia we wspólnocie z Jezusem i z wszystkimi, którzy w Niego wierzą. Na znak zapoczątkowania czegoś nowego otrzymujący chrzest zostaje nazwany po imieniu. Przynajmniej jedno z imion nadawanych swojemu dziecku winno być imieniem jakiegoś świętego lub błogosławionego, aby miało ono swojego patrona i orędownika u Boga. Nadając święte imię swojemu dziecku, rodzice świadczą w ten sposób o swojej świadomej przynależności do Kościoła.

CO DAJE NAM CHRZEST:

• gładzi grzech pierworodny
• czyni z ochrzczonego „nowe stworzenie” (sakrament nowego narodzenia)
• daje nam życie Boże, czyni nas dziećmi Bożymi
• włącza do wspólnoty Kościoła
• wyciska niezatarte duchowe znamię
• jest konieczny do zbawienia, otrzymania wielorakich łask
• otwiera drogę do przyjęcia pozostałych sakramentów

Udzielającym chrztu w zwyczajnych wypadkach jest biskup, kapłan i diakon. W niebezpieczeństwie śmierci i w nadzwyczajnych sytuacjach ochrzcić może każdy, nawet niewierzący, byle by miał intencję, tzn. chciał naprawdę ochrzcić i umiał to zrobić. Często zdarza się, że udziela się tzw. chrzest z wody i czyni to pielęgniarka w szpitalu. Do chrztu św. wystarczy zwykła woda, którą trzy razy polewamy głowę dziecka i wypowiadamy słowa: „N (imię dziecka) – Ja Ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen”.

Obowiązki rodziców naturalnych wynikające z faktu chrztu ich dziecka:

– przekazanie dziecku podstawowych prawd wiary i zasad moralności

– nauczenie modlitwy i uczestnictwa we Mszy świętej

– posyłanie na lekcje religii

– przygotowanie do sakramentów: Spowiedzi, Komunii św. i Bierzmowania

– wprowadzenie w dojrzałe i odpowiedzialne życie chrześcijańskie

– wybranie dziecku imię w duchu chrześcijańskim